از دیگر انواع تكنیك های ماساژ درمانی می توان به ویبراسیون ، ماساژ عصبی عضلانی ، ماساژ عمیق بافت ، ماساژ ورزشی و بالاخره ترشح دستی لنف كه تحریك كننده حركات مایع لنف در رگ های لنفی است ، اشاره كرد.هر یك از روش های فوق ویژگی های خاص خود را دارند و اثر مشخصی را بر بدن اعمال می كنند اما به طور كلی ماساژ چیزی بیش از وارد آوردن فشار و حركت به كمك دست بر بافت نرم بدن شامل پوست ، عضله ، تاندون ها ، لیگامان ها و غشای احاطه كننده عضلات یعنی فاسیا نیست.
بهبودی در واقع به واسطه افزایش جریان خون و لنف ، كاهش تنش ، تقویت اعصاب و كشمكش و شل كردن عضلات و بافت همبند به منظور حفظ حالت الاستیكی آن حاصل می شود.ماساژ درمانی علاوه بر اثرات سودمند كلی در گروه های خاص از جمله نوزادان زودرس جهت افزایش وزن ، در بیماران بستری از جمله بیماران سرطانی جهت كاهش اضطراب در زنان باردار در تسهیل وضع حمل و كاهش اضطراب و افسردگی پس از زایمان و غیره تاثیر ویژه دارد.
با این حال این روش درمانی برای گروهی از افراد مناسب نیست كه از آن جمله بیماران سرطانی كه تحت شیمی درمانی قرار دارند ، مبتلایان به بیماری های عفونی پوست ، بیماران تازه جراحی شده را می توان اشاره كرد.همچنین ماساژ ناحیه شكم پس از صرف غذا ، ماساژ نواحی دارای تومور ، ماساژ در زنان باردار در سه ماهه اول و نیز در افراد مبتلا به حملات پانیك (نوعی اضطراب شدید به صورت حملات ترس و وحشت فراگیر) منع شده است